martes, 24 de abril de 2012

El precio de la felicidad!

La bombilla protestona

Cuento reciclado

Cuento con material reciclado.

Cuento reciclado

La tierra está embrujada

Cuento con material reciclado

jueves, 29 de marzo de 2012

VÍDEO DENUNCIA




ANTÍA CARRERA MARTÍNEZ

Ata onde pode chegar o impacto das accións humanas?


A imaxe que se mostra está sacada o 3 de marzo de 2012 nunha zona mariñeira de Vigo (Bouzas) onde a actividade humana provocou un impacto ecolóxico moi forte por diferentes causas.
Antes, esta zona era un gran areal onde se podía disfrutar duns longos e refrescantes baños en verán así como dunha pesca de baixura enriquecedora. Pois ben, nos últimos anos a cidade decidiu facer un gran ensanche na costa para poder almacenar todos os vehículos que a empresa Citroën fabrica, polo que o areal reduciuse duramente. Se a iso lle sumamos a construción dun peirao deportivo onde estacionan miles de lanchas e se perde constantemente unha gran cantidade de fuel, poderase interpretar todo o desastre ecolóxico que se está a producir.
É desesperante ver toda a contaminación que hai no mar, todo o lixo que entre as augas se atopan, e ver que onde antes había peixes agora hai barcos e coches almacenados.
Non sei canta relación pode haber entre estas accións humanas e a aparición de miles de coellos que se esconden entre as pedras dese mesmo paseo, pero verdadeiramente é unha praga preocupante.




Un areal perdido, como tantos outros na costa galega.

Unha pequena escusa leva consigo unha gran consecuencia



Foto sacada o 1 de Marzo do 2012 en Ourense.
¿Cantas veces nos encontramos na nosa vida ante esta situación? ¿E cantas de estas veces lle prestamos algunha atención? Si, o que é un gasto innecesario o levamos como algo habitual no noso ambiente, ó que un transporte público leve o aire acondicionado non nos condiciona parece ser para abrir as ventás, e iso que hai un aviso na mesma ventá senón xa non me imaxino o que pasaría...

Parece ser que como abafamos de calor queremos buscar a solución rápida sen importar a quen e a que repercutimos. Sinto recordar que isto non só o facemos cunha ventá senón que nos pasamos toda a nosa vida escusando os nosos gastos en necesidades propias e eu me pregunto, ¿e os demais? ¿e o noso planeta? ¿Cales son as súas necesidades?
Vivimos por e para nós, sen preocuparnos do que gastamos, do que consumimos, do pouco que coidamos o noso arredor, pero iso si, somos os primeiros en queixarnos cando vemos as masacres que hai polo mundo, e se esas masacres tocan cerca de nós, somos os primeiros da fila empezando polo principio en facer que esas masacres desaparezan.
Empezamos abrindo unha ventá, ¿e por onde rematamos?

Guerra de marcas




Estas fotos fueron sacadas el día 28 de Marzo en un supermercado de Ourense.
Con estas fotos hago una llamada a hacer la siguiente cuestión y así reflexionar: ¿para que necesitamos tantas marcas diferentes?; ¿realmente hay tanta diferencia entre un producto y otro?porque el precio entre uno y otro es asombrante...
Parece que hasta los productos más básicos están diseñados según el estatus social, ya que pude observar en una misma tienda cuatro marcas diferentes de pasta de dientes y la diferencia de precio es excesiva. Sin embargo, yo planteo la pregunta ¿por qué a pesar del precio desorbitado de algunos productos los seguimos comprando? Quizás el principal problema es que creemos de forma errónea que estamos escogiendo productos baratos de baja calidad a diferencia de las marcas líderes, en lugar de confirmar su buena relación calidad-precio.
En mi opinión deberíamos empezar a utilizar más productos de marca blanca, ya que beneficiarían nuestro bolsillo además de favorecer al medio ambiente.

martes, 27 de marzo de 2012

Foto denuncia

Estas fotos fueron tomadas esta misma tarde (27 de Marzo) en Ourense. Comenzaba así otro incencio en Vilar de Astres. Y digo otro porque en estos últimos años, algun personaje (no se merece ser llamado de otra forma) se dedica a plantar fuego a esta zona, sin importarle ni si quiera lo cerca que esté el fuego de las casas. Porque hoy, ardía justo al lado de ellas. ¿Qué pretende conseguir haciendo arder nuestro monte? Yo la verdad es que no me lo explico. Y este año comienza muy pronto, porque a finales de Marzo y ya provocando incendios... ¡Lo que nos espera!














lunes, 26 de marzo de 2012

Granja de ovejas.



Contaminación de las playas.





Estas fotografías fueron tomadas los días 9 y 11 de marzo del 2012.
El lugar donde fueron recogidas fue la playa de Samil y la de la Fuente, en Vigo.
El impacto ambiental de las tres de ellas es importante.
En una podemos ver una lata de refresco, que tarda en degradarse 10 años; ese es el tiempo que tarda la naturaleza en transformar una lata de refresco o de cerveza al estado de óxido de hierro. Por lo general, las latas tienen 210 micrones de espesor de aluminio recubierto de barniz y de estaño. A la intemperie, hace falta mucha lluvia y humedad para que el óxido la cubra totalmente. Por lo que a lo largo de ese tiempo la lata permanecerá enterrada en la arena contaminando, pudiendo producir cortes o lesiones en personas y animales que causen enfermedades como el tétanos. Además si la marea la arrastra puede contaminar un punto concreto del fondo marino, si algún pez la ingiere puede causar la muerte y por último destacar que se pierde una gran cantidad de energía al no reciclar estas latas, que sirven en su reciclaje para la formación de una nueva lata.
En otra fotografía vemos botellas de bebidas tiradas en la arena. Éstas al igual que las latas son reciclables, pero se ve que hay gente que prefiere dejarlas en una playa aún teniendo contenedores a su lado. La mayoría de bebidas que comercializan con este tipo de botella se arriesgan a contaminar mucho ya que estos envases no son biodegradables. Está contaminación provocada por botellas de plástico es de las más significativas de la actualidad, por lo que debemos tomar conciencia acerca de este problema. Las botellas tienen compuestos químicos que son poco solubles en agua por ejemplo, y suponen un alto riesgo para los organismos que viven bajo la superficie marina. Una botella tarda alrededor de 700 años en descomponerse por completo, por lo que es un riesgo dejar las botellas tiradas en cualquier lugar sin pensar en su impacto ecológico.
Por último vemos una fotografía en la que se mezclan latas, botellas, botes de batidos, periódicos.... y es simplemente un resumen de lo mencionado anteriormente, en el que se aprecia la desconsideración por parte de estas personas para-con el medio ambiente, y su poca solidaridad con los demás y el fondo marino.

martes, 28 de febrero de 2012

¡Menos para vivir mejor!


De la reflexión que hace el profesor Carlos Taibo sobre el decrecimiento quiero destacar el papel de los políticos frente a este problema tan inmenso como es el cambio climático en el que nadie quiere hacerse cargo del gran problema que sucede, lo único que hacen es evadirlo y darle más importancia a cosas que no la tienen. Como dijo el conferenciante hay cuatro crisis y sólo se hace referencia a una de ellas en las campañas políticas. ¿Cómo quieren acabar con la crisis? Promoviendo todo aquello que tenga relación con el puro consumismo, pero de lo que no se dan cuenta, o mejor dicho, lo que quieren esconder es que esta fórmula lo que hace es que una de las crisis crezca y a pasos agigantados. ¿Para qué consumimos? Creo que la respuesta tendría que ser clara: para vivir mejor. Pero realmente pienso que con el hiperconsumismo lo único que hacemos es olvidarnos de las cosas realmente importantes como son la familia, la amistad, la felicidad. Nuestra meta principal tendría que ser trabajar para vivir y no vivir para trabajar.

¡Nos comemos el mundo!


¿Cuánto dura nuestra felicidad si la dejamos en manos de lo material? ¿Vivimos para conseguir ser más o para tener cada día más? ¿Podríamos pasar del todo a la nada? Preguntas como estas se me pasan por la cabeza una vez vista la conferencia. Pongo el ejemplo de un niño pequeño; veamos, si en sus primeros años de edad lo acostumbramos a que todo lo que pida lo tenga, obviamente no se va a acostumbrar a tener poco, o vivir con lo que estrictamente necesita. Ahora nos pongo a nosotros, los “mayores, adultos o como queramos llamarnos”, vivimos en un mundo en el que lo tenemos todo para abastecer tanto lo que necesitamos como lo que no; y aun sabiendo que no precisamos de aquello que compramos, parece ser que por unos instantes nos hace ¿ser más felices? Yo diría más bien que nos hace olvidar nuestra infelicidad durante unos instantes hasta que se vuelve a la realidad. Por si fuera poco, vivimos con la incertidumbre de que todo lo que consumimos se acabará algún día quedándonos con la absoluta NADA, y mi pregunta es, estamos encantados de seguir creciendo pero cuando llegue el momento, ¿aguantaremos el decrecimiento masivo?.

Conferencia Carlos Taibo


Tras asistir a la conferencia virtual del profesor Carlos Taibo he comprendido muchos de los errores que cometemos día tras día haciendo que nuestro planeta se derrumbe.
Los temas centrales de la conferencia son el capitalismo, el decrecimiento y el modo de vida esclava en el que que nos movemos por la publicidad y el dinero que al final tiene fecha de caducidad. Es curioso ver como luchamos toda la vida por conseguir algo que sin darnos cuenta podemos tener o ya tenemos de un modo mucho más sencillo.
Sin embargo, otros aspectos más importantes como la sanidad y el medio ambiente los tenemos más olvidados, cuando deberían ser puntos destacables a tratar para un país.
Es importante recordar una idea expuesta por el profesor: el crecimiento económico no va siempre unido a la cohesión social. Un dato curioso citado por el profesor es el de que la renta per capita en EEUU ha aumentado tres veces más desde la 2ºG.M. pero los ciudadanos que se muestran infelices es mayor. Este dato demuestra que la calidad de vida marcada en la actualidad no es la elegida en busca de la felicidad sino en busca del beneficio económico de grandes empresas.

Decrecimiento



¿Por qué no empezamos buscando una solución al hiperconsumismo que invade nuestra sociedad? Esta es una de las preguntas que me vienen a la cabeza tras visualizar el video del profesor Carlos Taibo, ya que gracias a sus metáforas podemos llegar a la conclusión de que teniendo más somos menos.
¿Por qué cuando nosotros éramos niños con unos simples juguetes o muñecos éramos felices y los niños de ahora si no tienen su móvil de última generación, sus múltiples maquinitas (PlayStation, Nintendo DS, Xbox…) o un ordenador de lo más moderno no son felices? Porque estamos inmersos en una sociedad consumista, que cada día necesita más y más cosas para ser feliz, que no se conforma con nada. Creo que para concienciar a muchos niños (y también a muchos adultos) sería bueno que pudiesen ver este video ya que tiene unos ejemplos muy sencillos y entenderían a la perfección lo que está pasando en el mundo y cómo estamos destrozando en muy poco tiempo lo que la naturaleza tardó millones de años en crear. 
Nos estamos comiendo el planeta a grandes bocados y esto traerá un montón de consecuencias irreversibles.